Radiostacja bateryjna Kleinfunksprecher d, znana także jako Kl.Fuspr.d "Dorette", była jedną z najmniejszych radiostacji polowych Wehrmachtu. Zaprojektowano ją przede wszystkim z myślą o obserwatorach kierujących ogniem artylerii. Na wyposażenie oddziałów frontowych trafiła pod koniec 1944 roku. Kl.Fuspr.d "Dorett" umożliwiała dwustronną łączność foniczną na postoju i w marszu na dystansie od 2 do 4 kilometrów. Była przystosowana do pracy przy użyciu emisji AM w zakresie częstotliwości od 32,0 do 38,0MHz. Moc wyjściowa nadajnika wynosiła 0,2W.
Urządzenie nadawczo-odbiorcze mieściło się w skrzynce o wymiarach 13x7x20cm, a baterie zasilające znajdowały się w skrzynce o wymiarach 11x10x17cm. Cały zestaw ważył około 3,5kg. Stację wyposażono w antenę prętową, słuchawki, mikrofon krtaniowy (laryngofon) i komplet zapasowych baterii. Podczas marszu urządzenie nadawczo-odbiorcze wieszało się na piersi, a skrzynkę z bateriami doczepiało do paska w tylnej części tułowia. Transport stacji w stanie złożonym odbywał się przy użyciu specjalnej walizki.
W radiostacji zastosowano dwie pentody RL 1 P 2 i jedną podwójną triodę DDD 25. Nadajnik składał się ze wzbudnicy (Rö 2 - 1/2 DDD 25), wzmacniacza mocy (Rö 1 - RL 1 P 2) i modulatora (Rö 4 - 1/2 DDD 25). Odbiornik został zaprojektowany w układzie refleksowym. Druga lampa RL 1 P 2 (Rö 3) pracowała jednocześnie w charakterze wzmacniacz w.cz. i wstępnego wzmacniacza m.cz. Lewa trioda lampy DDD 25 (Rö 4) pełniła funkcję detektora, a prawa trioda lampy DDD 25 (Rö 4) - końcowego wzmacniacza m.cz. Ponieważ pewne podzespoły i obwody były wykorzystywane w torze nadawczym i w torze odbiorczym, radiostacja mogła pracować tylko na wspólnej częstotliwości, którą ustalało się pokrętłem strojenia. Na płycie czołowej znajdowały się gniazda do podłączenia przewodu zasilającego, słuchawek i laryngofonu, wyłącznik zasilania, przełącznik "Nadawanie-Odbiór" oraz pokrętło strojenia. W górnej części obudowy umieszczono zaciski do podłączenia anteny drutowej. Skala strojeniowa widoczna była w okienku znajdującym się z prawej strony obudowy. Do tej części obudowy przytwierdzono również metalową tabliczkę ze skróconą instrukcją obsługi radiostacji. Kl.Fuspr.d przystosowano do współpracy także z innymi radiostacjami, których zakres pracy pokrywał się przynajmniej częściowo. Z tego też względu na pewnej części skali strojeniowej, oprócz liczb oznaczających częstotliwość (wyrażoną w kilohercach), znajdowały się liczby odpowiadające numerom kanałów stosowanych w innych stacjach.
Do pracy podczas marszu służyła antena prętowa o długości 1,6 metra. W czasie postoju można było korzystać z dipolowej anteny drutowej o długości ramion 2x2m. Źródłem napięcia żarzeniowego była bateria LS 1,4 bp o napięciu 1,4V, natomiast źródłem napięcia anodowego - bateria LS 150 bp o napięciu 150V. Baterie te zapewniały nieprzerwaną pracę urządzenia w czasie 25 godzin.
Opracował Roman Buja