Według regulaminu z 1930 roku budową linii telefonicznych zajmowały się następujące jednostki:
a) w wojskach łączności
- drużyny telegraficzne piesze lub konne w składzie 1 podoficer i 8 szeregowych
- patrole telegraficzne konne w składzie 1 podoficer i 4 szeregowych
b) w oddziałach łączności pułków broni
- patrole telefoniczne piesze w składzie 1 podoficer i 3 szeregowych
- lub patrole konne w składzie 1 podoficer i 4 szeregowych
W sprzyjających warunkach 1 km linii rozkładanej na ziemi budowano w czasie 15 minut pieszo i 10 minut konno. Gdy rozwieszano linię na podporach naturalnych, czas ten wynosił 25 minut, a na podporach sztucznych 35 minut.
Aby przyśpieszyć pracę, przy budowie dłuższych odcinków linię dzielono na odcinki, przydzielane osobnym jednostkom. Drużynom telegraficznym przydzielano odcinki o długości 10 km, a patrolom telefonicznym 3-5 km.
Podział sprzętu i pracy w drużynie telegraficznej przy budowie linii na podporach naturalnych był następujący:
• dowódca – kierował budową linii,
• zwijakowy wyposażony w zwijak z bębnem – rozwijał kabel w nakazanym kierunku,
• rękawicowy wyposażony w 2 rękawice – posuwał się za zwijakowym w odległości do 50 m, badał i naprężał rozwijany kabel,
• tyczkowy I wyposażony w tyczkę z rososzką – nachylał gałęzie, aby ułatwić zarzucenie kabla na podporę,
• tyczkowy II wyposażony w tyczkę z rososzką - współpracował z rękawicowym, prowadził kabel w rososzce zawieszał na podpory
• narzędziowy nosił w torbę narzędziową – łączył kabel, sprawdzał go i w razie potrzeby przywiązywał do podpór,
• aparaturowy, wyposażony w aparat telefoniczny, kołek uziemiający i przewody do włączania do linii – pomagał narzędziowemu w łączeniu kabla, donosił pełne bębny i odnosił puste,
• sprzętowy – pozostawał przy wozie drużyny, który posuwał się około 50 m za drużyną, odpowiadał za pozostawiony na wozie sprzęt, wydawał kolejne bębny kabla,
• pomocniczy pozostawał do dyspozycji dowódcy, wykonując dodatkowe zlecone przez niego czynności, albo obsługiwał stację początkową.
Przy budowie na podporach sztucznych tyczkowi nie nosili tyczek z rososzkami, tylko jeden z nich wybijał otwór na tyczki podporowe, a drugi zaczepiał o nie kabel i razem osadzali ją w otworze. Narzędziowy dodatkowo zajmował się zakładaniem na tyczki odciągów. Tyczki donosił aparaturowy.
Drużyna konna budowała linię podobnie jak piesza. Zwijakowy i tyczkowi pracowali pieszo, oddając konie koniowodnemu, pozostali jechali konno i zsiadali w razie potrzeby.
Konne patrole telegraficzne, jadąc kłusem lub stępem, budowały linię, pozostawiając kabel na ziemi. Praca i sprzęt podzielone były następująco
• dowódca wyposażony w aparat telefoniczny, kołek uziemiający i przewody do jego włączania do linii – kierował budową i sprawdzał rozwinięty kabel,
• zwijakowy wyposażony w zwijak z bębnem – rozwijał kabel,
• rękawicowy wyposażony w 2 rękawice – posuwał się za zwijakowym w odległości kilku kroków, badał kabel, układał, pozostawiając na ziemi pewien jego nadmiar,
• tyczkowy wyposażony w tyczkę z rososzką – układał kabel na ziemi i mocował go na zakrętach,
• sprzętowy nosił torbę narzędziową - odpowiadał za sprzęt na wozie, który posuwał się około 50 m za patrolem, dowoził kolejne bębny kabla i łączył kabel
W miarę możliwości rozwinięty przez konny patrol kabel, w drugiej fazie, zawieszała na podporach drużyna piesza.
Podział sprzętu i pracy w patrolu telefonicznym pieszym przy budowie linii na podporach naturalnych był następujący:
• dowódca wyposażony w aparat telefoniczny, kołek uziemiający i przewody do jego włączania do linii – kierował budową i sprawdzał rozwinięty kabel,
• zwijakowy wyposażony w zwijak z bębnem – rozwijał kabel,
• rękawicowy wyposażony w rękawicę i torbę narzędziową – badał i naprężał kabel i zajmował się jego łączeniem,
• tyczkowy wyposażony w tyczkę z rososzką - współpracował z rękawicowym, prowadził kabel w rososzce i zawieszał go na podpory.
Przy liniach na podporach sztucznych tyczkowy mocował kabel do tyczek, które ustawiał w otworach wybijanych przez rękawicowego, po czym razem mocowali odciągi.
Patrole konne w szyku pieszym budowały linię podobnie jak patrole piesze, a czwarty szeregowiec – sprzętowy – prowadził konie i odpowiadał za sprzęt na wozie. W szyku konnym budował linie, pozostawiając kabel na ziemi, podobnie jak konny patrol telefoniczny.
Źródło: Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 65. Pomocnicze środki łączności. Piotr Krzysztofik