Filtr-przenośnik polowy FP-37 umożliwiał wykorzystanie linii polowych telefonicznych do jednoczesnego telefonowania i telegrafowania. Na liniach z pojedynczym przewodem mogły być zastosowane aparaty Morse’a lub juza (Hughes’a), a na podwójnych także dalekopisy. Filtr-przenośnik miał wymiary 245x180x130 mm, ważył 6,5 kg. Wewnątrz skrzynki na płycie czołowej znajdował się miliamperomierz, 10 zacisków oraz dwie gałki wyłączników wciskowych. Miliamperomierz umożliwiał sprawdzenie obiegu prądów telegraficznych w obwodzie filtru. Filtry rozdzielające sygnały o niskiej częstotliwości (telegraf) od sygnałów telefonicznych o wyższych częstotliwościach powodowały, że wywołanie stacji i central telefonicznych mogło odbywać się tylko przy pomocy sygnalizacji brzęczykowej. Aby patrole linowe mogły sprawdzać linię za pomocą induktora, filtr FP-37 miał możliwość tymczasowego odłączenia telegrafu w przypadku podejrzenia uszkodzenia linii.
Przykłady zastosowania filtru.
Wykopkowy egzemplarz filtru
Ze zbiorów Bogdana Karskiego
Źródło:Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 54. Telefonia i telegrafia polowa. Piotr Krzysztofik