Kable telefoniczne

Kabel telefoniczny typu „B”

Kable telefoniczne Jednożyłowy kabel telefoniczny składał się z żyły metalowej, gumowej powłoki i przesyconego masą impregnacyjną oplotu bawełnianego. Miał kolor czarny. Produkowane były cztery rodzaje kabla do budowy linii polowych, różniące się przede wszystkim budową żyły metalowej, a w związku z tym także właściwościami elektrycznymi, wytrzymałością mechaniczną i ciężarem. Żyła metalowa składała się miedzianego ocynkowanego drucika, który zwiększał przewodność i kilku drucików stalowych odpowiedzialnych za mechaniczną wytrzymałość kabla. Kabla typu A i C używano do budowy dłuższych połączeń telegraficznych i telefonicznych. Kabel typu B służył głównie do budowy linii telefonicznych. Kabel typu S (o mocno podwyższonych parametrach) przeznaczony był do budowy linii telefonicznych polowych dla artyleryjskich pomiarów dźwiękowych.
Zasadniczo używano do budowy linii polowych kabli jednożyłowych, ale Warunki Techniczne z 1937 wprowadziły do użycia również kabel dwużyłowy wzór E. Składał się on z dwóch żył izolowanych gumą, ułożonych równolegle i oplecionych impregnowaną przędzą bawełnianą. Pojedyncza żyła metalowa zbudowana była jak w kablu wzór C i miała identyczne parametry. Kabel dostarczany był w 340-metrowych odcinkach. Kilometr kabla ważył 20 kg. Wymiary kabla w przekroju to 3 x 4,6 mm. Wg WT z 1937 roku wszystkie rodzaje kabla miały kolor czarny. Wcześniejszej produkcji kable typu A miały kolor niebieski.

Typ kabla Średnica drucika miedzianego Ilość i średnica drutów stalowych Średnica kablaOporność 1 km kabla Ciężar 1 km kabla Produkowane odcinki (ilość kabla mieszcząca się na bębnie typu B)
A 0,4 mm 6 x 0,3 mm 3,2 mm 106 ohm 16 kg 500 m
B 0,3 mm 6 x 0,25 mm 2,3 mm 184 ohm 9 kg 750 m
C 0,35 mm 7 x 0,25 mm 2,75 mm 140 ohm 11,5 kg 700 m
S 8 x 0,4 mm 4 x 0,4 mm 4,5 mm 17,5 ohm 32 kg 500 m

Źródło: Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 65. Pomocnicze środki łączności. Piotr Krzysztofik