Latarka naftowa
Latarka patrolowa naftowa wz.36 służyła do oświetlania pomieszczeń stacyjnych, oznaczania na zewnątrz w porze nocnej stacji telefonicznych i radiostacji oraz była używana przy pracy patroli telefonicznych. Wzorowana była na lampach kolejowych. Miała kształt pudełka z kominkiem na górze. W ściankach bocznych od wewnątrz zamocowane były szybki, z lewej strony niebieska przezroczysta, a z prawej mleczna-matowa. Z przodu lampa posiadała drzwiczki z bezbarwną szybką. Drzwiczki zamykane były na drucianą zasuwkę i umożliwiały dostęp do regulacji palnika naftowego z odbłyśnikiem, znajdującego się w środku. Palnik do czyszczenia można było wyciągnąć na zewnątrz. W denku oraz w ściankach były otwory doprowadzające powietrze do palnika. Na tylnej ściance znajdowała się przegroda, w której mieściło się 5 zasłonek: przednia pełna, dwie boczne pełne, dwie boczne z wyciętymi literami R i T do oznaczenia odpowiednio stacji telefonicznych, telegraficznych lub radiowych. Zasłonki można było wsuwać w prowadnice w ściankach. Do oznaczania pracującej stacji zakładało się na matową szybkę zasłonkę z literą R lub T. Pozostałych szybek nie zasłaniało się. W czasie alarmu lotniczego zasłaniało się wszystkie szybki pełnymi zasłonami, a zasłonkę z literą przenosiło się na szybkę niebieską. Na szczycie kominka umieszczona była składana druciana rączka z drewnianym chwytem. Z tyłu latarka wyposażona była w druciany hak na górze i pasek na dole, które umożliwiały zawieszenie latarki. Wymiary latarki 190x100x80 mm (ze złożoną rączką), ciężar około 1 kg. Jako paliwa używano oleju roślinnego z dodatkiem 5% parafiny, ale można było też stosować naftę z dodatkiem 10 % parafiny. W 1939 roku wprowadzono do użycia latarkę patrolową karbidową. Była ona bardzo podobna do naftowej, ale nieco większa, by mogła w środku pomieścić większy palnik karbidowy ze zbiornikiem na wodę i odbłyśnikiem. Wlew wody i śruba regulacyjna palnika wystawały z tyłu latarki.
Latarka karbidowa
Wymiary przesłon R i T do latarki naftowej
Źródło: Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 65. Pomocnicze środki łączności. Piotr Krzysztofik