W 1936 roku rozpoczęto prace nad nową, lżejszą łącznicą. W 1938 roku rozpoczęto jej produkcję. Była to łącznica 6-liniowa bez wewnętrznego aparatu odzewowego. Jako aparatu odzewowego używano dowolnego aparatu polowego induktorowo-brzęczykowego. Łącznica polowa Ł.P.6-36 miała wymiary 280x205x125 mm i ważyła 7,3 kg. Obudowa łącznicy wykonana była z blachy stalowej w kształcie skrzynki, zaopatrzonej z przodu i z tyłu w wieczka na zawiasach, zamykane na dwa zameczki. Podobnie jak w telefonie AP-36, blacha dla wzmocnienia miała wytłoczone żeberka. Cała łącznica pomalowana była lakierem koloru ochronnego. Z boku łącznicy umieszczono uchwyty do pasa nośnego, a na górnej ściance tabliczkę „Uwaga nieprzyjaciel podsłuchuje”. Pod tylnym wieczkiem znajdowały się zaciski linii telefonicznych, zacisk uziemienia oraz zaciski aparatów stacyjnego i odzewowego. Na obu bokach wieczko posiadało zakrywane otwory do przepuszczenia przewodów linii telefonicznych. Przednia pokrywa do pracy była podkładana pod spód łącznicy. Na jej wewnętrznej stronie znajdowały się gumowe nóżki, tabliczka znamionowa, tabliczka ze schematem łącznicy oraz filcowa podkładka, zabezpieczająca w czasie transportu klapki sygnałowe. Wewnątrz łącznica miała konstrukcję modułową -każda linia telefoniczna oraz linie aparatów odzewowego i stacyjnego wykonane były w formie bakelitowych oddzielnych modułów. Sześć modułów liniowych wyposażonych było w słuchawkę sygnałową, klapkę sygnałową, gniazdka połączeniowe i spoczynkowe oraz sznur połączeniowy. Boczne zewnętrzne moduły aparatów stacyjnego i odzewowego wyposażone były tylko w gniazdko połączeniowe i sznur połączeniowy. Na każdym z modułów znajdowała się biała tabliczka, na której zapisywano kryptonim stacji. Wszystkie linie zabezpieczone były odgromnikami. Sznury połączeniowe na czas transportu przechowywane były w przedziale pod modułami liniowymi. Wtyczka sznura aparatu odzewowego była w czerwonej oprawce, aparatu stacyjnego w oprawce czarnej. Sznury przyłączeniowe kolejnych linii miały wtyczki w kolorze białym, żółtym, zielonym, niebieskim, popielatym i brązowym. W 1938 wyprodukowano i dostarczono wojsku 800 szt. tych łącznic. W 1939 roku w produkcji była kolejna partia 400 sztuk. Łącznica ŁP6-36 kosztowała 2560 zł.
Źródło:Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 54. Telefonia i telegrafia polowa. Piotr Krzysztofik