Łącznica plutonu wzrokowego wz.38 (ŁPW-38)
W 1938 roku na potrzeby plutonów pomiarów wzrokowych opracowano zestaw sprzętu łączności. Składał się on z następujących elementów:
-łącznicy plutonu wzrokowego wz.38 (ŁPW-38)
-aparatu telefonicznego stacyjnego wz.38 (Ast-38)
-aparatu telefonicznego placówki wz.38 (APl-38)
-sprzętu obserwatora wz.38 (S.Obs-38)
Aparat telefoniczny placówki wz. 38 (APl-38) – widok z boku i z góry (przekrój)
Łącznica ŁPW-38 mogła połączyć 6 linii z placówek, przyjmować z nich wskaźnikowanie (informację o wykonaniu pomiaru) za pomocą lampek i przełączać je między dwoma aparatami stacyjnymi i wbudowanym aparatem odzewowym. Łącznica nie miała klasycznych klapek znanych z innych łącznic. Ich rolę przejęły lampki. Przełączanie też odbywało się inaczej niż w normalnych łącznicach- za pomocą trzypozycyjnych przełączników dźwigniowych. Linie z placówek mogły być podłączane bezpośrednio do zacisków łącznicy albo do zacisków kabla wyprowadzającego, który miał długość 10 m.
Aparat odzewowy nie miał typowej słuchawki, tylko podwójne słuchawki nagłowne wyposażone w uszczelniacze i mikrofon napierśny. Do wywołania stacji służył brzęczyk.
Łącznica umieszczona była w drewnianej obudowie.
Aparaty telefoniczne stacyjne (Ast-38) i aparaty telefoniczne placówki (Apl-38) były aparatami z wywołaniem brzęczykowym i mikrofonem napierśnym i słuchawkami nagłownymi podobnymi jak w aparacie odzewowym łącznicy. Do aparatów tych za pomocą ośmiożyłowego kabla o długości 50 m można było podłączyć sprzęt obserwatora (S.Obs-38). Cewka i transformator do słuchawek i mikrofonu sprzętu obserwatora wbudowane były w aparat telefoniczny. S.Obs-38 wyposażony był w przycisk do wskaźnikowania. Kabel obserwatora, łączący aparat placówki ze sprzętem obserwatora, nawinięty był na typowy bęben „B” uzupełniony uchwytem do gniazda kabla. Sam kabel z jednej strony był zakończony ośmiokołową wtyczką odpowiadającą gniazdu w APL-38, a z drugiej strony takim właśnie gniazdkiem, do którego podłączano S.Obs-38.
Aparat stacyjny różnił się od aparatu placówki tym, że miał dłuższy (4m) sznur mikrofonu, zakończony czterokołową wtyczką.
Aparaty telefoniczne i sprzęt obserwatora obudowane były metalową skrzynką, podobną z wyglądu do telefonu AP-36. Aparaty telefoniczne zasilane były bateriami 3V, znajdującymi się w skrzynce. Sprzęt umożliwiał głosowe lub świetlne przekazanie do centrali informacji o wykonaniu pomiaru przez placówkę, porozumiewanie się obserwatora placówki z obsługą centrali, z obserwatorami innych placówek, jak również z telefonistą placówki własnej i innych oraz wywołanie i porozumiewanie się każdego telefonisty z obsługą centrali. Dzięki użyciu słuchawek nagłownych i mikrofonów napierśnych, obserwatorzy, jak i operatorzy w centrali, mieli wolne ręce do wykonywania czynności na swoich stanowiskach. Użycie lampek i przełączników w łącznicy znacznie przyśpieszało proces zestawiania połączeń w stosunku do klasycznych łącznic.
Łącznica plutonu wzrokowego wz.38 (ŁPW-38) – schemat elektryczny
Sprzęt obserwatora wz. 38 (S.Obs-38)
Aparat telefoniczny placówki wz. 38 (APl-38) – schemat elektryczny
Sprzęt obserwatora wz. 38 (S.Obs-38) – schemat elektryczny
Źródło:Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 54. Telefonia i telegrafia polowa. Piotr Krzysztofik