W latach dwudziestych na wyposażeniu Wojska Polskiego
znajdowała się radiostacja odbiorcza ROD, którą tworzyły urządzenia opracowane
i produkowane we Francji w czasie I wojny światowej. Radiostacja ta służyła do
utrzymywania jednostronnej łączności radiowej pomiędzy samolotem kierującym
ogniem artylerii a ziemią.
Zestaw ROD składał się z odbiornika detektorowego typu A 1 i zewnętrznego
wzmacniacza lampowego. Był on przystosowany do odbioru na słuchawki fal
gasnących (emisja B) i niegasnących fal modulowanych (AM, MCW) w zakresie
częstotliwości od 600 do 3000kHz. Z wyłączonym wzmacniaczem zasięg radiostacji
wynosił 10km, natomiast po włączeniu wzmacniacza zasięg wzrastał do około 40km.
Cały zestaw mieścił się w skrzyniach, a łączny ciężar wynosił około 100 kilogramów.
Odbiornik A 1 został zbudowany w następującym układzie: strojony obwód antenowy,
strojony obwód pośredni, obwód detektorowy. Sprzężenie obwodu pośredniego
z obwodem antenowym było regulowane. Detekcja odebranych sygnałów odbywała się
przy użyciu detektora stykowego (galena).
Przy zadowalających warunkach odbioru nie istniała konieczność załączenia
obwodu pośredniego. Obwód ten załączało się wówczas, gdy występowały zakłócenia
od innych stacji lub wyładowania atmosferyczne.
Wzmacniacz zawierał trzy uniwersalne lampy odbiorcze wz. OD. Urządzenie to
zostało zaprojektowane w sposób, który umożliwiał wykorzystanie pierwszej lampy
jako detektora, a dwóch pozostałych jako wzmacniacza małej częstotliwości lub
też użycie wszystkich trzech lamp jako wzmacniacza małej częstotliwości.
W pierwszym przypadku odbiornik pracował z detektorem stykowym wyłączonym,
w drugim zaś - włączonym.
Działanie wzmacniacza można było skontrolować za pomocą wchodzącego w skład
wyposażenia brzęczyka. O poprawnym funkcjonowaniu wzmacniacza świadczył silny
dźwięk brzęczyka wydawany w trakcie potrącania lamp.
Radiostacja współpracowała z anteną utworzoną z dwóch odcinków linki antenowej,
zawieszonych w kształcie odwróconej litery V na maszcie o wysokości siedmiu
metrów. Zalecana długość każdego odcinka w zakresie 0,6...1MHz - 35 metrów,
a w zakresie 0,9...3MHz - 20 metrów. Długość linii zasilającej - 12 metrów.
Źródłem napięcia żarzenia była bateria sucho-mokra, zaś napięcia anodowego -
bateria sucha. Napięcie żarzenia wynosiło 4V, anodowe - 90V.
Opracował Roman Buja
Źródło: Skrypt Szkoły Podchorążych Piechoty "Łączność" Ostrów-Mazowiecki 1931