Dwa telefony polowe typ16 połączone sznurem pośredniczącym
Tak określano niemiecki telefon Feldfernsprecher 16. Był to telefon miejscowej baterii o wywołaniu induktorowym i brzęczykowym. Mieścił się on w skrzynce z drewna dębowego o wymiarach 340x155x200 mm, zamykanej wieczkiem. W środku mieścił się induktor, dzwonek, brzęczyk połączony z cewką mikrofonową, przycisk brzęczyka, czarny przycisk donośności, czerwony przycisk podsłuchowy, zaciski liniowe, gniazdka pośredniczące oraz 2 ogniwa patrolowe. Pod wieczkiem przechowywany był aparat ręczny, wykonany z metalu, wyposażony w słuchawkę, włącznik mikrofonowy oraz mikrofon osłonięty lejkiem głosowym. Telefon posiadał też dodatkową słuchawkę nagłowną ze skórzanym paskiem, służącym do mocowania jej przy uchu. Przycisk donośności działał tylko przy podłączonej słuchawce dodatkowej i odłączał cewkę mikrofonową, co poprawiało odbiór słabszych sygnałów. Nie wolno go było używać w czasie mówienia. Przycisk podsłuchowy używany był, gdy telefon działał jako stacja łączącą rozmowy z innych linii i umożliwiał kontrolę rozmowy bez przeszkadzania rozmawiającym.
Źródło:Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 54. Telefonia i telegrafia polowa. Piotr Krzysztofik