Wykorzystując podwozie wozu telefonicznego wz.37Ł opracowano wozy telefoniczne dla artylerii. Pierwszym, przejściowym modelem, był wóz telefoniczny artyleryjski wz.37A, którego dalszą modyfikacją był wóz telefoniczny wz.38A. Półwozia przypominały wóz telefoniczny kawalerii, jednak zmieniono miejscami funkcjonalne rozłożenie w nich sprzętu i ich konstrukcję. Przednie półwozie mieściło 12 bębnów B z kablem, bęben pusty, bańkę 10-litrową na wodę oraz sprzęt saperski. Na półwoziu tylnym przewożono aparaty telefoniczne, zestaw narzędzi mechanika telefonicznego, teczkę na akta, lornetkę pryzmatową z trójnogiem, latarkę acetylenową, puszkę karbidową 2 kg, zwijaki, torbę narzędziową, zwijak wozowy, baterię akumulatorów, nosidło, słupołazy, pas bezpieczeństwa, dołączniki kablowe, kołki uziemiające, rososzki, wieszaki do kabla, złączki kablowe. Na wozie były miejsca siedzące dla 6 osób.
Źródło: Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 65. Pomocnicze środki łączności. Piotr Krzysztofik