Wozy plutonów pomiarów artyleryjskich posiadały podwozia wozów telefonicznych wz.37Ł. Na pierwszym półwoziu, za zamocowaną na stałe skrzynią taborową z kozłem dla 2 osób obsługi, było miejsce na odejmowaną skrzynię sprzętową. Skrzynie sprzętowe miały zunifikowane wymiary zewnętrzne, a wewnętrzne wyposażenie było zależne od przeznaczenia wozu. Na tylnym półwoziu znajdowała się otwarta skrzynia, przykryta pokrowcem, naciągniętym na pałąki. Na błotnikach, analogicznie jak w wozie wz.37Ł, znajdowały się siedzenia dla 4 ludzi obsługi. Wozy posiadały hamulce uruchamiane mechanicznie, działające na koła tylnego półwozia. Wozy były dostosowane zarówno do ciągu konnego, jak i samochodowego. Wymiary: długość bez dyszli – 4665 mm, długość z dyszlem – 7700 mm, szerokość – 1750 mm, rozstaw kół – 1390 mm, rozstaw osi – 2645 mm, średnica kół – 880 mm, szerokość kół 180 mm. Ciężar własny wozu – 770 kg.
Źródło: Wielki leksykon uzbrojenia. TOM 65. Pomocnicze środki łączności. Piotr Krzysztofik